Voorpagina Colofon Sponsoren en adverteerders Voorwoord Rederij Doeksen Rederij Doeksen - vervolg Geen HT-race, maar wel bungee-roeien en feest De Walvis Markante Roeier, Kyra Landsmeer Markante roeier, Merijn de Haas Dirk, havenmeester en vrijwilliger Terschellinger Roeivereniging Terschellinger Roeivereniging vervolg Sagitta sloepen zeilrace 2023 Reddingboot Brandaris KNRM zorgt voor veiligheid Oude bekende gespot! Startlijst HT 2023 Startlijst HT 2023 vervolg Roeien over de Atlantische Oceaan Eindelijk naar Terschelling! Eindelijk naar Terschelling! vervolg Stielen Bear Vrouwe Geertruida - Labora Stulti Polynoom Easedale Saint Brandarius whisky Oproep Sloeproeikalender 2023 Sleep- en keurcommissie (SKC) Gedragsregels voor roeiteams en volgboten Voorbeeld Routekaart en Boeienlijst Verplichte inleverprocedure Tips en adviezen Voor de HT-roeirace: Volg de juiste route, niet je voorganger Informatie voor volgboten en sloepen

Roeien op Terschelling
door de jaren heen

André Abma: “In 1990 roeide ik mijn eerste HT. Als eilander die ging studeren in Apeldoorn, stopte ik met voetballen en daarom leek het mij leuk eens iets anders te proberen. Zo kwam ik in aanraking met roeien. Trainen deden we in het weekend op vrijdag, zaterdagavond en op zondagmorgen. Voor ons heel normaal omdat het hele team aan de wal op school zat. 

4e plek in de HT van 1999

Mijn eerste 10 keer HT roeide ik in de Albatros (tegenwoordig de Okke) van de familie/boekhandel Funke. Door de jaren heen werd dit team sterker en sterker met als mooiste prestatie een 4e plek in de HT van 1999. Dat het onderweg lekker ging bleek uit het feit dat we de Orkaan, ter hoogte van de slenk, weer terugpakten. Zij hadden ons vlak voor het schuitengat ingehaald, maar dus niet voor lang.

“Als die zware bak dan op gang was, liep ze serieus hard”

Muiden zonder Pampus

Ook bij wedstrijden aan de wal deden we vaak echt wel mee. Zo kan ik mij een wedstrijd in Muiden herinneren die gaaf was. Het waaide hard en de organisatie besloot om niet om pampus heen te roeien, maar de pier uitkomend tegen de wind in, bakboord uit te gaan, een boei te ronden en dan weer terug. De gigs gingen eerst voor de wind en dan terug, wat resulteerde in een omgeslagen gig. Met als resultaat dat de 2e wedstrijd op zaterdag niet doorging. Wij balen, want wij gingen net zo lekker met een voor ons pittig windje. Waarom ik deze rit nog zo goed herinner, is het feit dat de Yellow Fin er de hele weg terug voor nodig had om, de 2 sloeplengtes die ze achter ons lagen, om te buigen naar ongeveer gelijk over de finish.

We hadden in die jaren een slagtempo van 23 tot 25 slagen per minuut en als die zware bak dan op gang was, liep ze serieus hard. Vooral de opmerkingen van de stuurman van de Yellow Fin en het compliment op de finish was geweldig.

Na de HT van 2000 ben ik gaan roeien in de Blue Whale, ook een geweldige houten sloep. We hebben met deze sloep later ook een paar keer meegedaan aan het NK, maar voor ons was de HT altijd de belangrijkste wedstrijd.

Deze boot was om te vervoeren toch wat lastig en toen mijn teamgenoten (ik kon helaas niet) - tijdens filmopnamen van een film over D-day - tegen een whaler aanliepen die ooit in België was gebouwd voor een tentoonstelling, kregen we er een boot en een goede sponsor bij.

Dit had ik voor geen goud willen missen

De Brandaris van de Cranberries van Terschelling was een geweldige sloep om zowel mee te roeien als te zeilen. Bovendien was deze sloep ook ideaal om over de weg te vervoeren op een trailer. De mooiste tocht met deze sloep was het rondje Terschelling op 26 september 2005. Een tocht die ik voor geen goud had willen missen. Omdat we met de Brandaris geen HT-nummer meer kregen roeiden we Met de Blue Whale de HT-Races. Nog steeds vind ik dat jammer. 

Toen de Brandaris een wat grotere reparatie moest ondergaan, besloot de eigenaar dat het wel mooi was geweest. Vooral ook omdat we in die tijd geen uitzicht op een HT-Race met deze sloep hadden.

“Het zou een dure grap worden als het feest niet doorging”