Inzicht krijgen en leren van elkaar
Steven heeft de ouderbijeenkomsten ervaren als een emotionele rollercoaster. “Maar het heeft echt geholpen. Ik heb vooral geleerd om in een gesprek tijdig een stapje terug te zetten om mijn ex-partner niet op te jutten. Therapeuten helpen je daarbij door terug te geven wat ze zien in gesprekken tussen ons. In de emotie zie je zelf niet wat er gebeurt. Door de terugkoppeling krijg je inzicht in hoe het gaat: als ik dít zeg, gaat zij zó reageren. Hoe kan ik het anders zeggen, zodat ze niet in de gordijnen klimt? Zo ben je dan bezig. Daarnaast leer je in de groep van andere ouders. In het begin zag ik al direct anderen rustiger communiceren. Oh, het kan dus ook anders, dacht ik. Daardoor ga je naar je eigen situatie kijken: hoe komen wij daar? Tegelijkertijd geeft het een goed gevoel als je in de groep andere ouders kunt helpen door aan te geven hoe jij bepaalde zaken zou aanpakken.”
Doosje met wensen van de kinderen
De ‘boodschap’ die zijn zoon en dochter in de kindergroep van Kinderen uit de Knel hadden gemaakt voor papa en mama, deed ook zijn werk. “Ze hadden een kleurrijk doosje geknutseld en volgestopt met wensen in korte zinnetjes. ‘Ik wil dat papa en mama weer vrienden worden’. ‘Papa en mama moeten lief zijn voor elkaar’. Dat doet wel iets met je. Ze wilden ook dat het doosje steeds mee zou gaan als zij van hun mama naar mij gingen en andersom. Het contact bij het overdragen van de kinderen is ook helemaal veranderd. Voorheen gebeurde dat zonder dat we een blik of een woord wisselden. Nu maken we een gemoedelijk praatje bij de voordeur en ik merk dat de kinderen ook weer openlijk durven te zeggen wat er bij mama gebeurt. Als ik daar voorheen naar vroeg, sloegen ze dicht: ‘Daar mogen we niet over praten’. Die druk voelen ze niet meer.
Het is echt een groot verschil met voorheen. We communiceren normaal met elkaar en ik merk aan mezelf dat ik rustiger ben geworden.”
Om privacy redenen is Steven niet de echte naam van deze vader en de foto niet van dit gezin.
