Ik sta er niet meer alleen voor
Carola heeft een chronische ziekte. Ze is altijd moe en heeft veel pijn. Ze komt de deur niet meer uit en wordt depressief. Na advies van een vriendin belt ze met MEE.
Carola: “Ik dacht dat een scootmobiel de oplossing was, zodat ik het huis weer uit kon. Ik vroeg mijn cliëntondersteuner Miriam van MEE mij daarmee te helpen. Miriam zag direct dat mijn vraag ook een schreeuw was om andere hulp. Door de vragen die Miriam stelde werd duidelijk dat ik mijn ziekte niet accepteer en ik geen hulp durf te vragen.”
CAROLA’S VRAGEN
Miriam: “Tijdens onze gesprekken bleek welke vragen Carola echt wilde aanpakken: acceptatie van haar ziekte, hulp bij activiteiten en het gevoel ergens bij te horen. Ik stelde voor een gesprek te organiseren met mensen uit haar omgeving die belangrijk voor haar zijn en willen meedenken.”
HET GESPREK
Tijdens dat gesprek vertelde Carola wat de ziekte voor haar betekent en waar ze moeite mee heeft. Carola: “Het was best lastig om in het middelpunt te staan en hulp te vragen. Maar omdat we het gesprek goed voorbereid hadden, is het me toch gelukt. Ik had niet verwacht dat bijna iedereen wel iets voor mij wil doen.”
EEN TEAM VAN HULP
Carola: “We hebben nu een team gevormd van familie en vrienden bij wie ik me veilig voel. Zij waren er in het verleden natuurlijk ook, maar ik durfde hen nooit om hulp te vragen. Een scootmobiel ga ik ook aanvragen, om samen met anderen iets te kunnen
ondernemen.”
DANKBAAR
Carola: “Ik heb veel aan ‘mijn team’. Door mijn ziekte zal ik regelmatig op hen moeten leunen. Ik heb ontdekt dat ik iets terug kan doen, daardoor vind ik het makkelijker om hulp te vragen. Dat is fijn, ik weet nu dat ik het niet meer alleen hoef te doen.”