Je kunt altijd binnenlopen en meedoen
Mevrouw Bod zit een kop koffie te drinken in de ontmoetingsruimte van de Koperhorst. De ogen van mevrouw stralen. Ze heeft net een uur gezongen, bij het koor.
“Het heeft wel wat moeite gekost”, vertelt ze, “om na het overlijden van mijn man de draad weer op te pakken. Ondanks dat het zelfstandig wonen goed gaat, zijn de dagen soms lang en eenzaam. Mijn dochter zei dat het goed zou zijn om wat meer onder de mensen te komen.
Mijn dochter had gehoord dat, ook al woon je niet in de Koperhorst, je mee mag doen aan activiteiten. En dat je altijd kunt binnenlopen voor een kop koffie of een warme maaltijd. Maar ja, het is toch een soort van bejaardenhuis hè. En daar wil je niet aan, ook al ben je 84. Mijn dochter maakte een afspraak met iemand van hier, en zo zijn we in contact gekomen met de Koperhorst.
Er bleken dus tal van activiteiten te zijn waar je bij kunt aansluiten, maar het koor sprak mij het meeste aan. De eerste keer vond ik het best spannend, en ging mijn dochter mee. In gedachten ging ik terug in de tijd, dat ik als moeder mijn dochter voor het eerst naar school bracht. Ik voelde me weemoedig. Maar al snel bleken alle zorgen voor niks.
Samen met ongeveer dertig anderen, hebben we onder leiding van de pianiste heerlijk gezongen. Allemaal mooie liedjes van toen. En nu kom ik elke dinsdag zingen. En soms blijf ik daarna iets langer, om in het restaurant een warme maaltijd te gebruiken. Dan zit ik samen met nog een paar mensen aan tafel, en hebben we het hartstikke gezellig. Ik zou niet anders meer willen!”, zegt mevrouw Bod met een lach op haar gezicht.