Heel blij met haar verhuizing

“Welkom in mijn paleisje”, zegt mevrouw De Bruin bij binnenkomst. Met trots toont ze haar haar nieuwe huurwoning in Oudorp. Na 57 jaar in een eengezinswoning te hebben gewoond is ze een paar maanden geleden verhuisd naar een gelijkvloers appartement.

Mevrouw de Bruin kent de buurt op haar duimpje. Haar vorige woning staat slechts twee straten verderop. “Ik kan naar de markt, naar de winkel, naar dezelfde huisarts en mijn oude buren. Op straat kom ik bekenden tegen. Het voelt nog steeds eigen.” Sinds het overlijden van haar man twee jaar geleden woonde ze alleen in de grote woning. Toch wilde ze niet weg. “Vanwege de tuin. Bloemen en planten zijn mijn lust en mijn leven. Al van kinds af aan. In de tuin bezig zijn was voor mij en mijn man ontspanning. Bloemen maken vrolijk en ik kon me nog prima redden alleen. Maar ik kreeg last van evenwichtsstoornissen, kon niet meer bukken en dus ook niet meer goed voor de tuin zorgen. Ik was bang dat ik zou vallen. Het begon me te storen dat ik het onkruid en de oude bloemen niet meer kon weghalen. En het ging me aan mijn hart om de tuin te laten verslonzen.”

Lot uit de loterij

Dat was voor dochter Ingrid het sein om haar moeder over te halen om toch te gaan kijken naar een kleiner, gelijkvloers appartement. “We hadden ons tien jaar geleden al ingeschreven bij SVNK, voor het geval je weet maar nooit. Als we dat niet hadden gedaan was ik in een verpleeghuis gekomen, dus dit is een lot uit de loterij. Zo voelt het echt voor mij. Het afgelopen jaar hebben we drie keer naar een appartement in dit gebouw gekeken. Ik vond het mooi, maar was er gewoon nog niet aan toe. 

Zo’n verhuizing is een grote stap. Ik was bang dat ik hier niet zou kunnen aarden. Maar bij de derde keer maakte ik een praatje met aardige mensen en dacht: ‘misschien is het hier toch wel leuk’. Dus heb ik ja gezegd.”

Hulp van familie

De verhuizing was een drukke tijd. “Mijn familie heeft enorm geholpen. Mijn oude huis moest worden opgeruimd en in het nieuwe huis moest worden geschilderd en behangen en nieuwe gordijnen worden opgehangen. Dat kon ik allemaal niet zelf. Veel dingen zijn weggegaan, want een mens verzamelt wat in zijn leven, maar het gaf ook lucht om oude spulletjes weg te doen. Een deel is naar de kringloop gegaan of heb ik weggegeven aan andere mensen. Mijn meubels heb ik meegenomen. En ook hier heb ik genoeg bergruimte met twee slaapkamers en een schuurtje. Er is bovendien een veel ruimere badkamer dan ik vroeger had. Dat is heel fijn. Ook voor de hulp is dat veel prettiger met douchen en aankleden.’’

Totaal geen spijt

Spijt van de verhuizing heeft mevrouw De Bruin dan ook totaal niet. “Ik zag er best tegenop, maar kijk nu niet meer achterom. Het oude huis mis ik niet. Ik heb het hier helemaal naar mijn zin. En voor mijn kinderen geeft het meer rust dat ik hier veilig zit. Mijn advies aan andere ouderen is: wees niet bang dat een nieuw huis nooit zo leuk kan zijn als je huidige woning. Ieder plekje heeft weer nieuwe mogelijkheden. Ja, je laat wat achter - zoals ik met mijn tuin -, maar je krijgt er weer andere dingen voor terug. Ik heb nu een heerlijk uitzicht op het volkstuinencomplex en het water. En mijn bloemen heb ik nog steeds, maar nu in het behang op de muur. Ik vind het hier fantastisch en hoop dat ik hier nog heel lang mag genieten.”