Hoe ziet jullie gezinssituatie eruit?
“We zijn getrouwd en hebben drie kinderen die allemaal nog thuis wonen: twee dochters (18 en 16) en een zoon (13).”
Hoe lang ben je al steunouder?
“Ik ben inmiddels 12,5 jaar steunouder. Nadat ik was gestopt met mijn baan in de juridische wereld ging ik voor mijn kinderen zorgen. Toen ben ik ook steunouder geworden. In die tijd heb ik ook de opleiding toegepaste psychologie gevolgd. Dat deed ik om me meer te verdiepen in de zorg voor kinderen.”
Waarom hebben jullie besloten om steunouders te worden?
“We wilden vanuit een stukje maatschappelijke betrokkenheid iets doen voor onze medemens, door mensen te ondersteunen die in dezelfde levensfase zitten als wij. Een vriendin van me werkt bij het CJG en die vroeg of het steunouderschap niet iets voor mij zou zijn. Zo is het balletje gaan rollen.”
Hoe ziet een dag eruit?
“Steunouder is echt maatwerk. Je doet wat het gezin nodig heeft en daarom zijn je dagen als steunouder heel gevarieerd. Je kijkt per moment hoe je ouders een helpende hand kunt bieden. Dat kunnen dan ook allerlei dingen zijn: een stukje samen wandelen, een uurtje naar de speeltuin of naar de bibliotheek, boodschappen doen of een kopje koffie drinken met de ouders om samen te evalueren hoe het gaat en te inventariseren waar de behoefte ligt. Het zijn vooral de eenvoudige dingen die ik zelf kan doen; voor andere dingen zijn er professionals die hun talent voor het gezin inzetten.”
Tegen welke uitdagingen lopen jullie aan?
“De grootste uitdaging die ik ervaar, is om de sfeer in het gezin goed aan te voelen en vooral ook te bepalen hoe die sfeer ontstaat, welke oorzaken daar achter zitten. Ook is het soms een uitdaging om los te laten. Je doet zo goed mogelijk je best om het gezin te helpen, maar het is uiteindelijk aan de ouders om het te doen. Daarnaast heb ik gemerkt dat het ook belangrijk is om je eigen grenzen te bewaken.”